پیروزی جهان اسلام، دستاورد جاکارتا ۲۰۱۸/ تعبیر حقیقی امید و خودباوری

به گزارش تابش کوثر؛نمود توانمندی و افتخارآفرینی؛ مظهر صبر، استقامت و ازخودگذشتگی شاید بزرگترین دستاورد بازیهای پاراآسیایی جاکارتا باشد. کاروان خودباوری و امید در یک نمایش درخشان این انگاره را دوباره اثبات کرد و روایت حقیقی از جمله معروف «معلولیت، محدودیت نیست» بود.

سومین دوره بازیهای پاراآسیایی که از 14 مهر به میزبانی اندونزی آغاز شده بود، شنبه 21 مهرماه با کسب جایگاه سومی کاروان وزشی ایران برای نخستین بار در ادوار بازیها پایان یافت. کاروان «خودباوری و امید» ایران پرونده حضور در این دوره از بازی ها را با کسب 136 نشان مختلف (51 طلا، 42 نقره و 43 برنز) و صعودی یک پله ای بست.

 نگاهی آماری به عملکرد کاروان ایران در این دوره نشان می دهد که از لحاظ کمی شمار ورزشکاران حاضر در جاکارتا نسبت به دوره قبل بازی های تغییر چندانی ندارد، اما تعداد مدال های کسب شده گواهی می دهد که تنها با افزایش 8 نفری ورزشکاران، 16 مدال بیش از دوره قبل صید کرده است. ایران در بازیهای 2014 اینچئون با 200 ورزشکار 120 مدال کسب کرده بود.

اما یکی از اتفاقات تلخ این رویداد برای ایران حذف 2 رشته فوتبال 7 و 5 نفره از سوی میزبان بود که اگر هر 2 تیم ایران در این دوره حضور می داشت، شادی ایستادن بر سکوی دومی قاره کهن دور از دسترس نبود.

مرغوب تر شدن مدال های ایران از دیگر نکات مهم این دوره از بازی ها بود، کشورمان که در دوره گذشته با کسب 37 مدال طلا در جایگاه چهارم قرار گرفته بود، در این دوره با اضافه کردن 14 طلا با 51 نشان طلا توانست عنوان سومی را از آن خود کند. این جایگاه در شرایطی حاصل شد که تا واپسین ساعات مسابقات ایران در جایگاه دوم بود و کره جنوبی تنها با اختلاف 2 مدال طلا بالاتر از کشورمان قرار گرفت.

پدیده دیگری که در این رویداد رخ داد، شگفتی ساز شدن شطرنجبازان نابینای ایران است که با کسب چهار طلا، 6 نقره و 4 برنز نقش مهمی در صعود کاروان ایران در جدول رده بندی ایفا کردند. 

بدون شک برای هر انسانی پذیرفتن شرایط خارج از عرف نمی‌تواند قابل تحمل باشد و شاید ساده ترین راه پاک کردن صورت مسئله و تسلیم شدن صرف باشد، اما هنوز هستند افرادی که واژه تسلیم در قاموس و لغت نامه آنها جایی ندارد و شاید آخرین گزینه فرضی آنها هم نباشد.

سومین دوره بازی های پاراآسیایی هم با تمام فراز و نشیب ها و کم و کاستی هایش به پایان رسید با دستاوردی بزرگ برای ایران و بخصوص جهان اسلام. کاروان خودباوری و امید تمام شعار کاروان ایران را به منصه ظهور رساند و معنا کرد؛ آنهم چه معنایی.

هرچند برخی حواشی و ناهماهنگی ها باعث بروز تلخکامی های ناخواسته شد که اکنون محل مناسبی برای بحث و آسیب شناسی در این خصوص نیست، اما کاروان ایران با عملکردی خارق العاده فراتر از حد انتظار، در حالی به جایگاه سومی رسید که حتی تا آخرین لحظات شانس قرار گرفتن در جایگاه دوم را هم داشت و تا شب قبل از اختتامیه و تا ساعات پایانی رقابت‌ها شانه به شانه با کره جنوبی پیشرفت و اگر بدشانسی ها و ناملایمتی های رقابت‌ها و شاید برخی حوادث غیرقابل پیش‌بینی نبود، حالا در جایگاه دوم ایستاده بودیم، اما رشد غیر قابل باور کاروان خودباوری و امید نسبت به دوره گذشته و صعود یک پله‌ای، البته همراه با رشدی باورنکردنی در زمینه کمی و البته کیفی مدال‌آوری نشان از حمیت بالای افتخارآفرینان ایران و البته برنامه‌ریزی‌های مناسب مسئولان در این مسیر داشت.

شاید اگر بخواهیم به تک چهره های موفق در این رقابت‌ها بپردازیم کمی بی انصافی و کم انصافی باشد چرا که این نتیجه حاصل زحمات چندین ماهه و حتی چندین ساله جمع عظیمی از افراد روی صحنه و پشت صحنه است که تنها تعدادی به عنوان ویترین افتخارات معرفی و رسانه ای می شوند، اما ناگزیر باید به بررسی ورزشکارانی که عملکرد خارق العاده آنها در این میدان چشمها را خیره کرد بپردازیم جایی که ستاره های توانمند ورزش ایران از خود چهره ای بین المللی به نمایش گذاشتند تا چشم همگان به آنها خیره شود. نشانه هایی از خودباوری و امید خودباوری مانند شاهین ایزدیار و امید مانند ساره جوانمردی.

شاید برترین و بی بدیل ترین چهره کاروان ورزشی ایران در جاکارتا کسی نبود جز شاهین ایزدیار؛ شاهینی که در اولین دوره این رقابت‌ها هم حاضر بود و حالا در مرز پختگی به تنهایی ۶ مدال طلا و یک نقره کسب کرد تا سهم به سزایی در این افتخار آفرینی تیمی داشته باشد.

ایزدیار که در نخستین دوره این رقابت ها در گوانگجو تنها ۱۷ سال داشت و جوان ترین ورزشکار کاروان ایران بود، پدیده آن رقابت‌ها لقب گرفت و با کسب 2 مدال طلا، یک نقره و 3 برنز عنوان پور مدال ترین ورزشکار بازی‌های آسیایی را نیز به خود اختصاص داد. البته شاهین در اینچئون با وجود کسب ۵ نقره و یک برنز در رسیدن به مدال طلا ناکام بود، اما تمام آن ناکامی را به یکباره در جاکارتا به فراموشی سپرد. ایزدیار که نمونه بارز خودباوری در ورزش معلولین است نه تنها باید الگوی این قشر قرار گیرد بلکه یک الگوی تمام عیار برای تمام افراد جامعه است؛ جامعه ای که اگر می‌خواهد گام در مسیر موفقیت بردارد باید ناامیدی را از خود دور و خودباوری را جایگزین آن کند.

و اما ساره جوانمردی که به خاطر حواشی به وجود آمده قبل از آغاز مسابقات و در ماه‌های اخیر کمی از شرایط آرمانی دور شده بود و درگیر حاشیه بود، اما نتیجه‌ای درخشان رقم زد. حتی با وجود انتقاداتی که نسبت به رفتار این ورزشکار داریم، اما باید بپذیریم که با تمرکزی بالا و رفتاری حرفه ای باز هم یکی از ستاره‌های درخشان کاروان ایران در جاکارتا بود، مانند پارالمپیک ریو؛ با 2 طلا. البته جوانمردی اگر می‌خواهد همچنان در این مسیر موفقیت گام بردارد و حالا حالاها افتخارآفرینی کند، بدون شک نیازمند برخی اصلاحات در زندگی حرفه ای و ورزشی اش است، اما او نیز تمام آیتم های ستاره شدن را دارد، همانطور که یکی از ستاره های بی بدیل ایران در ریو ۲۰۱۶ بود.

و اما سیامند رحمان ستاره دوست داشتنی ورزش معلولین نه تنها در ایران، بلکه در سرتاسر جهان؛ یکی از چهره‌های بی‌بدیل مسابقات که با روحیه ای مثال زدنی و لبخندها و طنازی های بی‌نظیرش چهره‌ای دوست‌داشتنی از خود ساخته است. سیامند در قامت یک قهرمان بی بدیل در آسمان جاکارتا درخشید و ماه منزل شد. او با رکوردی جاودانه بازهم نام خود را بر سر زبان‌ها انداخت و عنوان قوی‌ترین مرد رقابت‌ها را به خود اختصاص داد.

و اما زهرا نعمتی که بدون شک برند و الگویی برای ورزش معلولین است، یک ورزشکار با تمام آیتم های مورد نظر برای ستاره و الگو شدن؛ نه تنها برای معلولین بلکه برای تمام جامعه ورزش، اما به نظر می رسد از نظر فنی نعمتی در این رقابت‌ها نتوانست خود را از زیر بار روانی سنگین ناکامی در بازی‌های آسیایی برهاند. هرچند این کار را 2 سال قبل و در پارک المپیک ریو انجام داد و با وجود ناکامی در المپیک، در پارک المپیک خوش درخشید و یک طلای انفرادی و نقره تیمی را برای ایران به ارمغان آورد، اما در این دوره به هر دلیلی که شاید یکی از آنها همان بار روانی که عنوان شد، باشد؛ نتوانست در بخش انفرادی عملکردی طلایی داشته باشد و به نقره بسنده کرد، اما در بخش تیمی خیلی زود به خودش آمد تا طلای میکس تیمی از کف ایران نرود.

در بخش بازی های تیمی نیز کاروان خودباوری و امید نیز ثابت کرد که می توان به کار گروهی و تیم ورک ایمان داشت و آن را به بهترین شکل ممکن انجام داد. قهرمانی قابل پیش بینی والیبال نشسته در کنارقهرمانی بسکتبال با ویلچر و موفقیت تیم های بانوان این دو رشته و گلبال نشان داد که می توان با خودباوری و اعتماد به یکدیگر دستاوردی موفق داشت و بر همه انگاره های پیشین در نقد عدم موفقیت ایرانی ها در کار گروهی خط بطلان کشید.

در میانه این افتخارات ریز و درشت، موفقیت بانوان ایران در این رقابت ها با حجاب اسلامی نقطه عطف کاروان ایران بود و این نمایش درخشان را جلا و رنگی دوباره بخشید تا نقطه عطفی در کارنامه ورزش ایران ثبت شود. 

بدون شک نقطه عطف این رقابت ها پیروزی جامعه مسلمانان بود؛ یکی به عنوان میزبان و دیگری به عنوان قهرمان. جاکارتا که به عنوان نخستین کشور مسلمان میزبانی بازی‌های پاراآسیایی را برعهده داشت با فرهنگی اسلامی و نزدیک به فرهنگ ما میزبانی شایسته ای از ورزشکاران قاره کهن داشت. مردمانی که با وجود فقر مشهود، حتی لحظه ای از همکاری و یاری رسانی کوتاهی نمی کردند و با روحیه ای مثال‌زدنی میزبانی شایسته برای این رقابت‌ها بودند.

از سوی دیگر ایران به عنوان تنها کشور مسلمانی که در طول این رقابت‌ها موفق به حضور در جمع سه کشور برتر بازی ها شده است، باعث ایجاد این نقطه عطف در تاریخ رقابت ها شد تا رهاورد جاکارتای ۲۰۱۸ پیروزی جامعه مسلمانان باشد.

منبع:فارس
ر/111